İçim sıkılıyor... Ruhum daralıyor... Kendime ait olan yaşamın aslında istediğimden ya da hayalimde olandan çok farklı olduğunu hissediyorum bu da beni içe döndürüyor...
Gelişimini hala tamamlamamış insanların karşısında gelişmiş olarak dik durabilmek o kadar imkansız ki... Hep kambursunuz hep...
Sevmiyorum... İstemiyorum... Beğenmiyorum aslında... Peki neden? Neden bu sonuna kadar gitme çabam? Onu kendime bile açıklayamıyorum.
Belki yaptırımlar, belki mantık, belki aslında artık akışın dışına çıkabilecek gücümün olmamasından olabilir mi? Bilmem... Belki... yoo yoo... Kesinlikle!
Bugune dek o kadar sıradan yaşadım ki hala sıradan giden hayatımı kendimce renklendirme çabalarımda da hep bataklığa saplanıyorum. Gittikçe daha derine... Daha derine...
Hatalı olan benim! Hayatımın hiçbir bölümünde " Görünen köy klavuz istemez" demedim, diyemedim. " Klavuzu ben olurum" dedim. Eee peki olabildim mi? İç huzurumun olmadığını düşünerek demek ki başaramamışım diyorum.
İş hayatı... Kariyer hedefleri... Hiçbir zaman hırslı olmadım. Sadece ayaklarım her zaman yere bastı ve bunun gerekliliğine inandım. Ama gördüm ki bulutlarda olanlar aydınlığa daha çabuk ulaştılar. Ya da her zaman oradaydılar...
Duygusal hayat... Mutluluk hayalleri... Hiçbir zaman körkütük, aptal, saf aşık olamadım. Her zaman kalp-mantık dengesi oluşturdum bünyede, her zaman güçlü oldum ve bunun gerekliliğine inandım. Ama gördüm ki saf pamuk prensesler daha çok mutlu oldular... Ya da onlar zaten mutluydular...
MaTHiLDa
Ruhunuzun nameleri pek bir melankolik olmuş. hayat sizi değil siz hayatı yönetmeye çalışırken hayat kendi dikine akıp gidiyor. dağ dağa küsüyor kimsenin haberi olmuyor. Biraz akışına bıraksan kendini sadece gerektiği yerde müdahale etsen. Belki hayatın senin için çok güzel planları vardır.
YanıtlaSilEvet sanıyorum değişim lazim... Her zaman çok umutsuzluğa kapılmam aslında ama bugün böyle...
YanıtlaSilHayat göz kırpsın artık... Vaktidir...
Ama gördüm ki saf pamuk prensesler daha çok mutlu oldular... Ya da onlar zaten mutluydular...
YanıtlaSilÇok güzel yerlere dokunmuşsun.. Çok başarılı bir yazı..